Blog

Ο κάτοχος χρήσιμου κατοικίδιου ζώου έχει την υποχρέωση για φύλαξη και εποπτεία αυτού, με σκοπό την προστασία των τρίτων από την εγγενή επικινδυνότητα του. Αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει όλα τα μέτρα, που, κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών και ενόψει των ιδιοτήτων του ζώου και του τρόπου χρησιμοποίησης του, είναι αναγκαία και δυνατά για να ανατρέψουν την εκ μέρους του ζώου πρόκληση ζημίας σε τρίτον (π.χ. να το κρατά περιορισμένο, ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει απο τον έλεγχο του κατόχου, να βάλει φίμωτρο στο σκυλί κλπ). Ο Αστικός Κώδικας εισάγει δύο περιπτώσεις ευθύνης του κατόχου ζώου. Σύμφωνα με την πρώτη  ο κάτοχος ζώου ευθύνεται για τη ζημία που αυτό προκάλεσε σε τρίτον απλώς και μόνο λόγω της ιδιότητάς του ως κατόχου του ζώου και χωρίς να εξετάζεται αν ευθύνεται και πόσο. Η δεύτερη  έρχεται να μετριάσει την ευθύνη προβλέποντας ότι ο κάτοχος μπορεί να απαλλαγεί από την ευθύνη του, αν αποδείξει ότι δεν βαρύνεται με πταίσμα για τη φύλαξη ή την εποπτεία του ζώου. Το αν μία περίπτωση υπαχθεί στην πρώτη ή στη δεύτερη περίπτωση, εξαρτάται από το χαρακτηρισμό του ζώου. Πάντως η αυστηρή πρώτη περίπτωση  μετριάζεται από τον νόμο, ο οποίος για κοινωνικο-οικονομικούς λόγους προβλέπει ότι εκείνος που κατέχει χρήσιμο κατοικίδιο ζώο ευθύνεται για τη σχετική ζημία, μόνον αν παραμέλησε τη φύλαξη και την εποπτεία του. Παράλληλα, η επιείκεια επιβάλλει να θεσπισθεί σε βάρος του κατόχου μαχητό τεκμήριο ότι αυτός παραμέλησε τη φύλαξη και την εποπτεία, γιατί είναι πιο εύκολο να αποδείξει ο κάτοχος ότι η ζημία δεν οφείλεται σε υπαίτια παραμέληση της φύλαξης και εποπτείας παρά εκείνος που ζημιώθηκε.